کليواله پيغله

کليواله پيغله
ډيـــــرې ښــايســــته او نــازولـــــې دي
هــا د کلـــــي پيغلې څومره ښـکلـې دي
حســــن او ښــــــکلا مـــــلکوتــي لري
ډيـــرې حيــــانــاکـــه غلــې غلـــې دي
لوى لوى کميســونه ، لوى ټيکري لري
سپين ښکلي مخونه ، سرې منګولې دي
ورشــه پاکه ميـــنه ورنه زده کـــړه ته
هلتـــه کليــــوالې پيغـــلې ټـــولــې دي
نجــونې د ښـارو په ميــنه پــوه نـه دي
مينــه مينــه نه کړي ، دروغـجنـې دي
غاړه کـې يــې پورت يو لنډ پـړونى وي
ښار کـې ټولـې نجـونې پتلون کړې دي
راشــه عـــرفانياره لاس په سر شـه ته
ګــوره ! د ښــار نجـونـې مکرجنې دي
+ ليکل شوي په Thu 5 Jan 2012 ساعت ۳:۳۸ ب.ظ عرفانيار
|
نوم مې احمدشاه؛ ځينې خلک مې د عرفانيار په نوم پېژني، خو پر چا چې ډېر ګران يم هغه بيا راته له ډېر نازه يواځې عرفان وايي. د ميدان وردګو ولايت د مرکز ميدانښار اړوند د فاروق خېلو په کلي کې؛ نه پوهېږم چې څو کاله وړاندې به و، خو د زوګړې نېټه مې پلار جان لیکلې هغه هم په همغه کلیزه (جنتري) کې چې ورسره وه، هغه نېټه ده ۱۳۶۱/۰۹/۱۱، چې پر کلي د مني سړو بادونو د شنه موسم هر څه يې له منځه وړل، نو په کلي کې چا داسې غږ پورته کړ چې د مني په دې سړو شېبو کې يو ګل وغړېد.