غزل


غزل
لومړی حساب به له خپل ځان سره کړم
مينه منم، مينه جانان سره کړم
زه خو د ګل بدل کې ګل غواړمه
بس دغه پرېکړه له باغوان سره کړم
سړو بادو، يخو وږمو سره زه
پخوا بلد يم، ژوند باران سره کړم
د ورک کېدلو نه يم ورک به نه شم
ځان را معلوم دئ تګ زمان سره کړم
منم چې لمر يې لا تر لمر ښکلی يې
زه هم خبرې له اسمان سره کړم
د کار سړی يم ټيټ مې مه بوله نور
يم عرفانيار، سيالۍ جهان سره کړم
کابل – ګولاي دواخانه
۲۱ د جنوري ۲۰۱۸
+ ليکل شوي په Mon 29 Jan 2018 ساعت ۳:۱۴ ب.ظ عرفانيار
|
نوم مې احمدشاه؛ ځينې خلک مې د عرفانيار په نوم پېژني، خو پر چا چې ډېر ګران يم هغه بيا راته له ډېر نازه يواځې عرفان وايي. د ميدان وردګو ولايت د مرکز ميدانښار اړوند د فاروق خېلو په کلي کې؛ نه پوهېږم چې څو کاله وړاندې به و، خو د زوګړې نېټه مې پلار جان لیکلې هغه هم په همغه کلیزه (جنتري) کې چې ورسره وه، هغه نېټه ده ۱۳۶۱/۰۹/۱۱، چې پر کلي د مني سړو بادونو د شنه موسم هر څه يې له منځه وړل، نو په کلي کې چا داسې غږ پورته کړ چې د مني په دې سړو شېبو کې يو ګل وغړېد.