ګلاب نه شوم

ګلاب نه شوم
لا غوټۍ يم ګـــلاب نـــــه شــوم
بس ماشوم يم شبــــاب نه شوم
تل رټـــي مــــې پست مــې بولي
زه همــــدو ته جـــناب نـــه شوم
نه مـــې مست ، نه په نڅــا کړل
هــــا د مينــــې شـــراب نه شوم
نه شـــوم سيــــورى زه د مينــې
پورته هسک کې سحاب نه شوم
نـــه مـــې ولـــيکلــــه ميـــنه
يو خوږ تــرنګ د رباب نـه شوم
عــــرفـــانيـــار يمــــه تل غــلى
د رازونــــو يو بــــاب نه شـــوم
+ ليکل شوي په Sun 13 Nov 2011 ساعت ۱۲:۱۲ ب.ظ عرفانيار
|
نوم مې احمدشاه؛ ځينې خلک مې د عرفانيار په نوم پېژني، خو پر چا چې ډېر ګران يم هغه بيا راته له ډېر نازه يواځې عرفان وايي. د ميدان وردګو ولايت د مرکز ميدانښار اړوند د فاروق خېلو په کلي کې؛ نه پوهېږم چې څو کاله وړاندې به و، خو د زوګړې نېټه مې پلار جان لیکلې هغه هم په همغه کلیزه (جنتري) کې چې ورسره وه، هغه نېټه ده ۱۳۶۱/۰۹/۱۱، چې پر کلي د مني سړو بادونو د شنه موسم هر څه يې له منځه وړل، نو په کلي کې چا داسې غږ پورته کړ چې د مني په دې سړو شېبو کې يو ګل وغړېد.